روزهای آرامش یک ستاره عصبانی – نگاهی به هفت نقش آفرینی برتر حامد بهداد

از میان ستاره‌های سینمای ایران، حامد بهداد، دیرتر از بقیه وارد میدان شد. بهداد زمانی که اواخر دهه بیست زندگی‌اش بود، با یک اتفاق مسیر زندگی‌اش را تغییر داد و به یکی از مهم‌ترین چهره‌های سینمای ایران تبدیل شد. زمانی که بهداد در دفتر تبلیغاتی رامبد جوان مشغول به کار بود، جوان نقشی را که همایون اسعدیان در «آخر بازی» به او پیشنهاد کرده بود را به بهداد واگذار کرد و همه‌چیز از همان‌جا و همان اولین قدم تغییر کرد.
بهداد با اولین نقش‌آفرینی‌اش، نامزد دریافت سیمرغ بلورین جشنواره فجر شد و سال‌های بعد هم مسیر موفقیت خود را ادامه داد. او به‌زودی تبدیل به شمایل جوان عاصی سینما شد و شیوه منحصربه‌فرد اجرایش او را به یکی از بازیگران معتبر سینما تبدیل کرد. بهداد بارها در مصاحبه‌هایش از علاقه‌اش به مارلون براندو گفت و تلاشش برای رسیدن به سبک این بازیگر مطرح خیلی زود لقب مارلون براندوی سینمای ایران را برایش به ارمغان آورد.
از سوی دیگر، حامد بهداد هیچ‌وقت به معمولی بودن علاقه‌ای نداشت. سبک ویژه بازیگری‌اش، در اخلاق و منش او هم جاری بود و او را از سایر ستاره‌های سینمای ایران متمایز می‌کرد. چند نامزدی سیمرغ و یک سیمرغ بلورین در کنار همکاری با برخی از مهم‌ترین سینماگران ایرانی هم بیش‌ازپیش به تثبیت حضورش کمک کرد.
این روزها گرچه حامد بهداد را با نقش‌آفرینی نه‌چندان درخشانش در مجموعه بی‌رمق «دل» می‌شناسیم، اما او مسیر طولانی را طی کرده است تا به جایگاه کنونی‌اش برسد. به بهانه تولد چهل‌وهفت‌سالگی حامد بهداد نگاهی می‌اندازیم به برخی از بهترین نقش‌آفرینی‌های متفاوت او.